به فکر دل لبم از ربط قیل و قال گذشت

کجاست تاب ز خودرفتنی که چون یاقوت

بهار یأس ز سامان بی نیازیها

خمی به دوش ادب بند وسیر عزت کن

طریق فقر، جنون تازی دگر دارد

عرق ز جبههٔ ما بی فنا نشد زایل

زهیچ جلوه به تحقیق چشم نگشودیم

خمش نوایی موج تکلم از لب یار

به عالمی که ز پروازکار نگشاید

به فکرنسیهٔ موهوم نقد نیز نماند

دلم ز خجلت بی ظرفی آب شد بیدل