در طلبت شب چه جنونهاگذشت

جهل ، خرد پخت وبه معموره ریخت

نقش نگین داشت کمال هوس

خلق خیالات بر افلاک برد

پی سپر عجز، چه نازد به جاه

جوش نفس بود، می اعتبار

چون شررکاغذ آتش زده

سعی تک وپو، همه را محوکرد

چون شب وروز است تلاش همه

خط جین فهم به فرداگماشت

خامشی ام زندهٔ جاوید کرد

ضبط نفس طرفه پلی داشته ست

قافله سالار توهم مباش

فرصت دیدار وفایی نداشت

با دم شمشیرقضا چاره چیست

بیدل ازین مایه که جز باد نیست