موج خجلت سرو را چون قمری از بالاگذشت

کان تغافل پیشه از معراج استغناگذشت

شمع در شبگیر دود دل عجب تنهاگذشت

موج بی وصل گهر نتواند از دریاگذشت

فرصت نگذشته ات پیش ازگذشتنهاگذشت

گر همه عنقا شوی نتوانی از دنیاگذشت

زین بیابان لغزشم آخر قدح پیماگذشت

عمر من چون می به بند ساغر و میناگذشت

تنگدستی در عزیزان ماند لیک از ماگذشت

کرد استقبال امروزی که از فرداگذشت

تا ز خود نگذشته ای می بایدت صد جاگذشت

کز غبارش ناله نتواند به سعی پاگذشت