دست بر قید صدا مشعل بود زنجیررا

ای که سود اندیشه ای سرمایه کن تزویر را

احتیاطی کن کمند نالهٔ شبگیر را

جوهر اینجا چین ابرو می شود شمشیر را

سرمه شد بخت سیاهم حلقهٔ زنجیررا

بی نیاز از اشک می دان دیدة تصویر را

خواب ما افسانه فهمید آن همه تعبیر را

برق آه من نمی سوزد مگرتأثیررا

هم به چشم بسته باید خواند این تحریررا

گر به رنگ تار ساز از بم ندانی زیر را

قطع کرد آب وگل من الفت تعمیررا

باکمان ، بیدل اطاعت لازم آمد تیر را