عشق اگر در جلوه آرد پرتو مقدور را

عشق چون گرم طلب سازد سر پرشور را

بی نیازی بسکه مشتاق لقای عجز بود

از فلک بی ناله کام دل نمی آید به دست

از شکست دل چه عشرتهاکه برهم خورد و رفت

آرزومند ترا سیرگلستان آفت است

سوختن در هرصفت منظورعشق افتاده است

صاف و دردی نیست در خمخانهٔ تحقیق لیک

گردلی داری تو هم خون ساز و صاحب نشئه باش

درطریق نفع خودکس نیست محتاج دلیل

خوش نما نبود به پیری عرض انداز شباب

برامید وصل مشکل نیست قطع زندگی

نغمه همه درنشئه پیمایی قیامت می کند