شوق اگر بی پرده سازد حسرت مستور را

درد دل در پردهٔ محویتم خون می خورد

چاره سازان در صلاح کار خود بیچاره اند

ما ضعیفان را ملایم طینتی دام بلاست

زندگانی شیوهٔ عجز است باید پیش برد

عشرتی گر نیست می باید به کلفت ساختن

غفلت سرشار مستغنی ست از اسباب جهل

در نظر داریم مرگ و از امل فارغ نه ایم

اعتبار درد عشق از وصل برهم می خورد

زندگی وحشی ست از ضبط نفس غافل مباش

در تنعم ذکر احسانها بلند آوازه نیست

بیدل از اندیشهٔ اوهام باطل سوختم