صنعت نیرنگ دل بر فطرت کس فاش نیست

جوش اشیا، اشتباه ذات بی همتاش نیست

کفر و دین ، شک و یقین سازی ست بی آهنگ ربط

عقل گو خون شو به دور اندیشی رد و قبول

هرچه خواهی در غبار نیستی آماده گیر

چون حباب این چیدن و واچیدن افسون هواست

بی تکلف زی تب و تاب امید و یاس چند

شوخ چشمی برنمی دارد ادبگاه جلال

موج دریای تعین گر همین جوش من است

ربش گاوی چیست ؟ امید مراد از مردگان

بگذر از افسانهٔ تحقیق ، فهم این است و بس

نوبهار آیینه در دست از هجوم رنگ و بوست