به هرزه وهم مچینیدکاین دکان خالیست

ز عافیت چه زمین و چه آسمان خالیست

به هرچه دست زنی منزل فغان خالیست

دهان زخم اسیری که از زبان خالیست

چوچشم آینه آغوش من همان خالیست

که آستین کریمان چو ناودان خالیست

که ازحقیقت بینش چوسرمه دان خالیست

تو هم بتازکه میدن امتحان خالیست

هزارکیسه درین بحر بیکران خالیست

که از وفا دل سخت شکرلبان خالیست

دلی که پر شود از خود ز دشمنان خالیست

برون ز خویش کجا می روی جهان خالیست

چو میل سرمه ، زبان من از بیان خالیست