زمین پراست دلش بسکه آسمان خالیست

خیال ناله فروش است و آشیان خالیست

پر است دیده ز دیدار و همچنان خالیست

ز ریشهٔ طربم کشت زعفران خالیست

لبم چو ساغرتصویر از فغان خالیست

ز شوق تیر من آغوش این کمان خالیست

چون نقش پا زنگه چشم بیدلان خالیست

پرست وقت دگرآنچه این زمان خالیست

مقام ناوک نازت در استخوان خالیست

ازین متاع ، من خسته را دکان خالیست

که جای سجدهٔ دلها درین مکان خالیست

دعاست مایهٔ جمعی که دستشان خالیست

به عجز شیشه زند سنگ اگرمیان خالیست

نشسته ایم و زما جای ما همان خالیست