72
غزل شمارهٔ ۷۳۲
چارهٔ دردسر دیر محبت جلی ست
شمع صفت عمرهاست قشقهٔ ما صندلی ست
رابط اجزای وهم یک مژه بربستن است
تا به دوچشم است کار علم و عیان احولی ست
آینهٔ راز دل آن همه روشن نشد
چاک گریبان همین یک دو الف صیقلی ست
به که ؛ لب نگذرد زمزمهٔ احتیاج
خون قناعت مریز ناله رگ ممتلی ست
نام تکلف مباد ننگ تک و تاز مرد
ششجهتت خواب پاست کفش اگر مخملی ست
کلفت فردا همان دی شمر آزاد باش
آنچه به تفصیل آن منتظری مجملی ست
مطرب دل گر زند زخمه به قانون شوق
صور به صد شور حشر زمزمهٔ یللی ست
لمعهٔ مهر ازل تا نفرازد علم
ای به دلایل مثل نور شبت مشعلی ست
بر خط تحریرعشق شورحواشی مبند
متن رموز ادب از لب ما جدولی ست
بیدل از اسرارعشق گوش ولب آگاه نیست
فهم کن ودم مزن حرف نبی یا ولی ست