که گرد می کند آیینهٔ فرنگ به صحرا

چو خاربن سرمجنون زدهست چنگ به صحرا

چوگردباد به یک پا زنم شلنگ به صحرا

رسانده ام تک آهو ز پای لنگ به صحرا

همان پلنگ به دریایم و نهنگ به صحرا

یکی هزارشد اکنون حساب سنگ به صحرا

نشسته ایم چو ناف غزاله تنگ به صحرا

فتاده است پراکنده چون کلنگ به صحرا

هوس به طبع تو خودروست همچو بنگ به صحرا

خرام سیل کند ناکجا درنگ به صحرا

گذشته ایم پرافشانتر از خدنگ به صحرا

نساخت مشرب مجنون ما زننگ به صحرا