86
غزل شمارهٔ ۷۰۷
نه ما را صراحی نه پیمانه ایست
دل و دیده غوغای مستانه ایست
ز دل ششجهت شیشه ها چیده اند
جهان حلب خوش پریخانه ایست
به هرگردبادی کزین دشت و در
تامل کنی هوی دیوانه ایست
گر این است سنگینی خواب ما
خروش قیامت هم افسانه ایست
درین انجمن فرصت ما و من
همان قصهٔ عشق و پروانه ایست
قناعت به گوشت نگفت ای صدف
که در جیب لب بستنت دانه ایست
رفیقان تلاشی که آنجا رسیم
درین دشت دل نام و برانه ایست
مباشید غافل ز وضع جنون
به هر زلف آشفتگی شانه ایست
ز تحقیق خود هیچ نشکافتیم
سرم در گریبان بیگانه ایست
چو بید ل توان از دو عالم گذشت
اگر یک قدم جهد مردانه ایست