گوهر ازسودای لعلت سر به دامن بسته ای ست

زخم ما و تیغ نازت ابروی پیوسته ای ست

نغمهٔ منقار مرغان تو مغز پسته ای ست

از کمان طوق قمری سرو تیر جسته ای ست

هر نگه امشب به چشمم رشتهٔ گلدسته ای ست

هر نفس بر لب چو موجم مصرع برجسته ای ا ست

خون خورد در گوشه گیری هر کجا وابسته ای ست

رنگ هم چون بو غبار بر زمین ننشسته ای ست

در نقاب پردهء این سازها دلخسته ای ست

گوش اگر باشد نفس هم نالهٔ آهسته ای ست

شیشه تا خالی نمی گردد دل نشکسته ای ست

بوی گل در دیده ام دود ز آتش جسته ای ست