می نمایی چشم حق بین را ره باطل چرا

شاهباز قدسی و بر جیفه ای مایل چرا

مانده ای افسرده ولب خشک چون ساحل چرا

برکف خاکستر افسرده بندی دل چرا

نیستی هاروت مردی در چه بابل چرا

از وطن یکباره گشتی اینقدر غافل چرا

بال همت برنمی افشانی ای بسمل چرا

می شوی پروانه گرد شمع هرمحفل چرا

ای توانگر برنیاری حاجت سایل چرا

چون شرربرسنگ باید بستنت محمل چرا

بیدل این دلبستگی برنقش آب وگل چرا