همچو شمع کشته بی نوری درین محفل چرا

بی ادب آلوده سازی دامن قاتل چرا

راه جولان هوس کامی نکردی گل چرا

نور خورشیدی به خاک تیرهٔ مایل چرا

سر نمی دزدی زمانی در پر بسمل چرا

ای حباب این سرکشی بر عمر مستعجل چرا

بی خبر سر می زنی چون موج بر ساحل چرا

طالب لیلی نشیند غافل ازمحمل چرا

جادهٔ خود را نسازی محو در منزل چرا

نیست یک دم نقش خویش از صفحه ات زایل چرا

می درد حاجت گریبان از لب سایل چرا

ای طلبم دل عبث گل کرده ای بیدل چرا