شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل شمارهٔ ۶۷
بیدل دهلوی
بیدل دهلوی( غزلیات )
118

غزل شمارهٔ ۶۷

خاکسار تو تپیدن کند آغاز چرا
جرس آبله بیرون دهد آواز چرا
جذب حسنت گره از بیضهٔ فولادگشود
دیدهٔ ما به جمال تو نشد باز چرا
گرد ما راکه نشسته ست به راه طلبت
به خرامی نتوان کرد سرافراز چرا
دل به دست تو وما ازتو، دگر مانع کیست
خودنمایی نکند آینه آغاز چرا
سیل بنیاد حباب ست نظر واکردن
هوش ما هم نشود خانه برانداز چرا
ساز بیتابی دل گرنه عروج آهنگ است
نفس از نیم تپش می شود آواز چرا
گرنه سازی ست یقین رابطهٔ هر بم وزیر
شکوه شد زمزمهٔ طالع ناساز چرا
بی نگاهی اگر از عیب و هنر مستغنی ست
حیرت آینه دارد لب غماز چرا
آتشی نیست که آخر نشود خاکستر
پی انجام نمی گیری از آغاز چرا
نیست جز تو خودشکنی دامن اقبال بلند
آخر ای مشت غبار این همه پرواز چرا
بیدل آیینهٔ معشوق نما در بر تست
این نیازی که تو داری نشود ناز چرا