دا من ز خویش بر زدنی سیر بام اوست

عالم نگین تراشی سودای نام اوست

خود را به خود دمی که رساندی پیام اوست

از خود رمیدنی که نداریم رام اوست

عمری به خود تنید ونفهمید دام اوست

ای غافل از حیا عرق ما به جام اوست

چون زحم شیشه ای که گداز التیام اوست

خوابی ست آگهی که جهان احتلام اوست

عین سواست آنچه حلال و حرام اوست

کونین و یک محرف همت سلام اوست

تیغی کشیده ای که قیامت نیام اوست

خاکم چمن دماغ کمین خرام اوست

عالم تمام یک سخن ناتمام اوست

آهسنه گوش نه که خموشی کلام اوست