بی محابا بر من مجنون میفشان پشت دست

بار هر دوشی بقدر دستگاه قدرت است

چشم دنیادار، هرجا می گشاید دام حرص

خاک گردم کز غبار سرنوشت آیم برون

دخل درکار جهان کم کن که مانند هلال

معنی اقبال و ادبار جهان فهمیدنی ست

چشم واکردن درین محفل شگونی خوش نداشت

از مکافات عمل غافل نباید زیستن

طینت تسلیم خوبان نیست باب انقلاب

دیدهٔ حق بین به وهم غیر می پوشی چرا

بی جمالت هرکجا بستیم احرام چمن

در غبار حاجت استغنای ما محجوب ماند

بیدل از خود رنگ و بوی اعتبار افشانده ایم