خاک گرد و بر لب مال ایا چه بی حیاییهاست

بیشتر سر این بام جای بدهواییهاست

دین شیخ اگر این است فسق پارساییهاست

آینه جلا دادن شکر خودنماییهاست

در برون در خفتن ذلت گداییهاست

یعنی این دودم هستی همت آزماییهاست

وصل دوستان یکسر دعوت جداییهاست

ساز ما به این مضراب کوک تر صداییهاست

ورنه هر قدم اینجا بوی آشناییهاست

رشته تاگره دارد غافل از رساییهاست

رنج خار و خس بردن از برهنه پاییهاست