صفحه میزنم آتش عذر پرفشانیهاست

خون بسمل شوقم ساز من روانیهاست

تا شکست رنگی هست عرض ناتوانیهاست

صبحم آن و شامم این طرفه زندگانیهاست

رنگ و بوی این گلشن جمله پرفشانیهاست

با چنین گرانخیزی خوش سبک عیانیهاست

ورنه دور هستی را نشه سرگرانیهاست

ای محیط حیرانی این چه بیکرانیهاست

بی نگه تماشا کن جلوه بی نشانیهاست

سر بخاک میمالیم سعی ناتوانیهاست

به که پیش خود نالیم ناله بی زبانیهاست

خودفروشی عالم از جنون دکانیهاست