بساط روی زمین را بهار آینه است

چرا زروی تو حیرت شکار آینه است

که این گل از چمن انتظار آینه است

همین فروغ نظر اعتبار آینه است

که خوب و زشت جهان در کنار آینه است

که عرض جوهر خود زنگبار آینه است

نفس به چشم تأمل غبار آینه است

و گر نه حسن برون از کنار آینه است

تحیر آینه دار خمار آینه است

نفس زآ به بنذ حصارآینه است

دلی که صاف شود در شمار آینه است