نگاه هر دو جهان در غبار آینه است

بهار هم چقدر دلفگار آینه است

به هرچه می نگری شرمسار آینه است

که هر طرف رودم، دل دچار آینه است

وگرنه حسن برون از کنار آینه است

که روی کار جهان پشت کار آینه است

تحیر آینه دار خمار آینه است

همیشه موج نگاهم سوار آینه است

نفس ز آب به بند حصار آینه است

گداز دل چقدر آبیار آینه است

به امتحان نفس ، در فشار آینه است

هنوز رنگ تو صرف بهار آینه است