طرف سیلی در پی تعمیر ما افتاده است

گرنه دل می سوزد آتش درکجا افتاده است

عالمی زین دانه در دام بلا افتاده است

مشت خاک ما به دامان هوا افتاد ه است

درد دل عمری ست از چشم دوا افتاده است

هرکخا یک حلقه از زنجیر ما افتاده است

از سر افتاده اینجا خونبها افتاده است

از نفس تا موج مژگان بوربا افتاده است

خنده ی حسن از عرق دندان نما افتاده ا ست

از تواضع سایه ی بال هما افتاده است

در کمین ما دل بی مدعا افتاده است

تخم ما هم در خم این آسیا افتاده است