حسنی است بررخش رقم مشک ناب را

هر جلوه باز شیفتهٔ رنگ دیگر است

مست خیال میکدهٔ نرگس توایم

بوی بهار شوق تو را رنگ معجزی ست

خاکستر است شعله ام امروز و خوشدلم

ما را زتیغ مرگ مترسان که از ازل

اسباب زندگی همه دام تحیر است

کو شور مستیی که درین عبرت انجمن

سیماب را ز آینه پای گریز نیست

توفان طراز چشم من از پهلوی دل است

دانا و میل صحبت نادان چه ممکن است

تا چند رشتهٔ نفس از وهم تافتن

بیدل شکسته رنگی خاصان مقرراست