ای ناز مشق جلوه که این صفحه ساده است

صد سر به کسوت مژه گردن نهاده است

حیرت مقام جوهر آیینه داده است

بار جهان چو سایه به دوشم فتاده است

گل گر سوار رنگ برآید پیاده است

از رشته های تاک مگو موج باده است

دشت جنون و دامن صحر گشاده است

پرواز های ذره زگردون زیاده است

زور کمان دمی که نمانده کباده است

از پا نشستنی که به پیش ایستاده است

نیرنگ شخص و آینه تمثال زاده است

عنقا در آشیان مگس بیضه داده است

ای پر شکسته ! در قفس آتش فتاده است