چشم زخمی گر هجوم آرد دعای جوشن است

از نسیم صبح شمع خانهٔ گل روشن است

آب در هرجاکه دیدم زیردست روغن است

آن که ز مردان به مردی باج می گیرد زن است

تا نفس بر خویش جنبیده است گرد دامن است

شعله ها را دود پیشاهنگ ساز رفتن است

در شبستان سویدا شمع داغم روشن است

با خود است آن جلوه را نازی که گویی با من است

شمع ما را پای جولان سربه ره افکندن است

ای توهّم خاک بر سرکز؟س بی دامن است

خامشی صبح قیامت در نفس پروردن است