هر اشک در چکیدنش آواز پای ماست

چون گل همان تبسم ما خونبهای ماست

غیر از عرق که آینهٔ مدعای ماست

ما رفته ایم و آبلهٔ پا به جای ماست

رنگی که جز شکست نبندد حنای ماست

نه آسمان غبار شکست بنای ماست

خودداری که عقدهٔ بال صدای ماست

این خاک سخت تشنهٔ آب بقای ماست

کس آنچه در خیال ندارد برای ماست

بر آسمان همان قدم عرش سای ماست

این طرفه ترکه جلوهٔ او رونمای ماست

بیرون پرده آنچه نیابی نوای ماست