گر خود همه فردوس بود ننگ جحیم است

بی رنگی این شیشه ز آفات سلیم است

گر بازشکافی دل هر ذره دو نیم است

چون سکه گرت چشم هوس بر زر و سیم است

هشدارکه تار نفسم نبض سقیم است

گوهر گره کیسهٔ امید لئیم است

سایل نفسش صرف دعاهای کریم است

ما تازه گناهیم و دعای تو قدیم است

روشنگری بحر، به تحریک نسیم است

زبن خانهٔ شطرنج که همسایه غنیم است

جز یأس چه زاید شب عشاق عقیم است

عمری ست که گفتیم نظیر تو عدیم است