گر بال گشایم دل پرواز دو نیم است

این غنچه گره بستهٔ امید نسیم است

سایل همه جا آینهٔ رازکریم است

هر برگ گل امروزکف دست کلیم است

گریان بود آن موم که با شعله ندیم است

صد موج کشاکش به سر در یتیم است

پرگویی ابله اثر طبع سقیم است

امید هم اینجا چه کم اززحمت بیم است

در چشم گدا ششجهت آثارکریم است

آیینه ز خود می رود و جلوه مقیم است

با داغ مرا لاله صفت عهد قدیم است