شعله ها در گرم جوشی ، داغ آه سرد ماست

خاک تمکین آشیان حیرت آن جلوه ایم

حال دل صد گل ز چاک سینهٔ ما روشن است

بسکه در دل مهرهٔ شوق سویدا چیده ایم

عضوعضوماجراحت زار حسرتهای اوست

آفتابی در سواد یأس غربت گو مباش

مشت خاشاکی ز دشت ناکسی گل کرده ایم

دام هستی نیست زنجیری که نتوان پاره کرد

سایهٔ مژگان همان بر دیده ها پبنده است

با غبار وهمی از هستی قناعت کرده ایم

تا کجا خواهی عیار دفتر مجنون گرفت

پرتوشمع است بیدل خلعت زرین شب