ناله بال فشانده ی اثر است

شمع از داغ خویش گل به سر است

مژه گر باز می کنی سحر است

فرصت آیینه داری شرر است

خامشی نالهٔ شکست پر است

ای خوش آن ئاله ای که بی اثر ا ست

چشم ما از قماش گریه تر است

ورنه هر قطره قابل گهر است

از بقا تا فنا همین قدر است

تا نفس ناله نیست در جگر است

خانهٔ ما برون نشین در است

بزم هستی دکان شیشه گر است