سودن دست ز پا یک دو قدم پیشتر است

فکر شبگیر رها کن که همینت سحر است

بی دماغی چقدر قابل وضع گهر است

رشته ای راگره جمع نسازد دو سر است

نزد این طایفه بی عیب نبودن هنر است

مشت خاک تواگرخشک فروماند تر است

در رگ حوصله ، خونی که نداری جگر است

گره نی لب چسبیده ذوق شکر است

روش آبله پایان خیالت دگر است

باخبر باش که بالین تو موضوع پر است

به تکلف هم اگر چشم گشایی سحر است

تا نفس باب سوال است غنا دربه در است

قلقل شیشه صدای نفس شیشه گر است

پر به تمثال منازید نفس در نظر است

قاصد رفتهٔ ما بازنگشتن خبر است