دیده هرجا باز می گردد دچار رحمت است

هرچه اندیشی نهان و آشکار رحمت است

باد عفوم این قدر تفسیر عار رحمت است

چشم نابینا سپید از انتظار رحمت است

شرم آن روی عرقناک آبیاررحمت است

آنچه عصیان خوانده ای آیینه دار رحمت است

کشتی بی دست و پاییها کنار رحمت است

گردش رنگی که من دارم حصار رحمت است

تا نفس باقی ست هستی در شمار رحمت است

تاکجا خواهد رمید آخر شکار رحمت است

صورت رحمان همان بی اختیار رحمت است

صبح اگر خندید در تجدیدکار رحمت است