که پیش از مرگ در دنیا بیامرزد خدا ما را

که وهم بی سر وپایی برد از خود جدا ما را

غبارما مگربیرون برد زین آسیا ما را

کند محشورفردا فضل حق با اصفیا ما را

چه سازدکس ، زگنبد برنمی آرد صدا ما را

کجایی ای ز خود رفتن توچیزی وانما ما را

فضولی درکجا انداخت یارب ازکجا ما را

قضا چندی به ذوق ین غذا داد اشتها ما را

به گردون می برد چون صبح از خوداین هوا مارا

ز ضبط ناله کرد آگاه نی در بوربا ما را

که زبرآسمان پیدا نشد جا هیچ جا ما را

حنا بسته ست این یک قطره خون سر تا به پا ما را

به این بیگانه هم گاهی نکردند آشنا ما را

چه رسوایی که آمد پیش در زیر قبا ما را