شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل شمارهٔ ۴۲
بیدل دهلوی
بیدل دهلوی( غزلیات )
148

غزل شمارهٔ ۴۲

نگاه وحشی لیلی چه افسون کرد صحرا را
که نقش پای آهو چشم مجنون کرد صحرارا
دل از داغ محبت گر به این دیوانگی بالد
همان یک لاله خواهدطشت پرخون کرد صحرارا
بهار تازه رویی حسن فردوسی دگر دارد
گشاد جبهه رشک ربع مسکون کرد صحرا را
به پستی در نمانی گر به آسودن نپردازی
غبارپرفشان هم دوش گردون کرد صحرا را
دماغ اهل مشرب با فضولی برنمی آید
هجوم این عمارتها دگرگون کرد صحرا را
ز خودداری ندانستیم قدر عیش آزادی
دل غافل به کنج خانه مدفون کرد صحرا را
ندانم گردباد از مکتب فکرکه می آید
که این یک مصرع پیچیده موزون کردصحرارا
به قدر وسعت است آماده استعداد ننگی هم
بلندی ننگ چین بردامن افزون کرد صحرارا
غبارم را ندانم در چه عالم افکند یارب
غم آزادیی کز شهر بیرون کرد صحرا را
به کشتی از دل مأیوس باید بگذرم بیدل
شکست این آبله چندان که جیحون کردصحرا را