بی نشانی را نشان فهمیده ای تیرت خطاست

ورنه یک گام از خو دت آن سو جهان کبریاست

گر تو برخیزی ز خود برخاستنهایت عصاست

آنچه بردارد دلت زین خاکدان قد دوتاست

چشم اگر باشد غبار زندگی هم توتیاست

ناله تا انداز شوخی می کنداز دل جداست

گو بنالد یا به خود پیچد نفس جزو هواست

پشت کاغذ در نظر چپ می نماید نقش راست

میهمانان هوس را خوردن پهلو غذاست

خاک اگر امروز بر چرخ است فردا زیر پاست

حسن معنی را همان رنگینی معنی حناست

از نسیمی خانهٔ بیتابی دریا پپاست

بیدل از واماندگی سر تا به پای شمع پاست