خوشم که شعلهٔ این شمع خارخارم سوخت

سپند سوخت به وجدی که اختیارم سوخت

اشاره ایست که باید جدا ز یارم سوخت

خیال مصلحت اندبشی چنارم سوخت

فتیلهٔ نفسی بود بر مزارم سوخت

شرر عنانی این طفل نی سوارم سوخت

فروغ دیده بیدار شمع وارم سوخت

کباب کیست ندانم دل شکارم سوخت

به رنگ داغ جنون نکهت بهارم سوخت

گداز عشق چه مقدار شرمسارم سوخت

محبت تو ندانم پی چه کارم سوخت

به آتشی که ندارد هزار بارم سوخت

به برق جلوه او هرکه شد دچارم سوخت

دماغ نشئه در اندیشهٔ خمارم سوخت