شب که شد جوش فغانم همنوای عندلیب

خلق معشوقان کمند صید مشتاقان بس است

زیر نقش پای او ما هم سری دزدیده ایم

جلوهٔ گل گر چنین طاقت گدازیها کند

کاروان رنگ و بورا هیچ جا آرام نیست

عجز هم ما را در این گلشن به جایی می برد

بر جبین برگ گل چین می طرازد موج رنگ

ای که خواهی پاس ناموس محبت داشتن

حسن مستغنی ست از شهرت نواییهای عشق

یک سر مویم تهی ازصنعت منقارنیست

بیدل از غفلت تلاش بسترگل می کنم