از خامشی مپرس و زگفتار عندلیب

دارم دلی به سینه ز داغ خیال دوست

نامحرمی که از ادب عشق غافل است

بی یار جای یار نشان قیامت است

دردسر تظلم الفت کجا برد

از دورباش غیرت خوبان حذرکنید

آیین دلبری به چه رنگش نشان دهند

بوی گلم برون چمن داغ می کند

من نیز بی هوس نی ام اما نداد عشق

شاید نصیب دردی از اهل وفا برم

بالین خواب گل همه رنگ شکسته بود

بیدل بهار عشرت عشاق ناله است