تمثال من برآمد از آیینه تر درآب

کس روی آفتاب نبیند مگر در آب

هرجاگلی دمید فرو برد سر در آب

یاقوت زهره ای که ندزدد جگر در آب

در ساحل آتش است توکشتی ببر در آب

هر قطره راست حسرت سعی گهر در آب

آن گوهرش هنوز نداده ست سر در آب

ای موج بی خبر بشکن بال وپر در آب

بیش از حباب ، نیست نفس پرده در در آب

ان شعله را شبی ست که دارد سحر در آب

چون موج پا زدن به سریکدگردرآب

من هم چوشمع خفته م آتش به سر درآب

آن کیست گیرد از نمک خود خبر درآب