قطرهٔ بی قدر ما بیش ازگهر می دارد آب

تشنگی اصلیم ما را در نظر می دارد آب

بستر و بالین هم از خود زیر سر می دارد آب

کاغذ ابری کجا چون ابر برمی دارد آب

در شکست رنگ گلها بال و پر می دارد آب

خاک این وادی به قدر چشم تر می دارد آب

خانهٔ آیینه را هم دربه در می دارد آب

جاده های موج دایم در نظر می دارد آب

عاقبت چون خشکی ام از خاک برمی دارد آ ب

از صدا عمری ست ما را بیخبر می دارد آب

تا تهی از ناله شد نی در شکر می دارد آب

تیغ در زنگ است بیدل هر قدر می دارد آب