گر همه در پردهٔ خار است خون می گردد آب

آتشی دارم که از بهر شگون می گردد آب

تختهٔ مشق کدورت از سکون می گردد آب

ترک خودداری کند چون سرنگون می گردد آب

چون بهٔکجا می شود ساکن زبون می گردد آب

هرکه د ر دود افتد از چشمش برون می گردد آب

آه کاین گوهر ز دست طبع دون می گردد آب

تیرگی بالد ز دریا چون فزون می گردد آب

تا سر این چشمه می بندم جنون می گردد آب

همچو موجم در رگ و پی جای خون می گردد آب

شیشه ام از درد نومیدی کنون می گردد آب

خانه سیلابی ست بیدل گر ستون می گردد آب