تاب زلفت سایه آویزد به طرف آفتاب

دیده در ادراک آغوش خیالت عاجز است

بینی ات آن مصرع عالی است کز انداز حسن

ظلمت ما را فروغ نور وحدت جاذب است

بسکه اقبال جنون ما بلند افتاده است

در عرق اعجاز حسن او تماشا کردنی ست

هرکجا با مهر رخسارتو لاف حسن زد

ما عدم سرمایگان را لاف هستی نادر است

بسکه در نظّارهٔ مهر جمال اوگداخت

جانفشانیهاست بیدل در تماشای رخش