ساغر زند مگر به چنین کوثر آفتاب

از رشتهٔ شعاع کشد مسطر آفتاب

خون شد دل و نتافت بر این کشور آفتاب

هرگزبه هیچ جا نکند لنگرآفتاب

شبگیر می کند ته خاک اکثر آفتاب

تهمت کش است صبح وگریبان درآفتاب

غواص طاقت بشر وگوهر آفتاب

چون حلقه داغ گشت برون در آفتاب

پریکّه می زند به صف محشرآفتاب

سرمازده چرا ننشیند در آفتاب

پیداکنید بر فلک دیگر آفتاب

توفان دمد چو بگذرد از محور آفتاب

مشکل که همچو ماه شود لاغر آفتاب

غافل مشو ز سایهٔ گل بر سر آفتاب

خود را کشد دمی که کشد ساغر آفتاب

از دور بسته اند سیاهی بر آفتاب