ممسک اگربه عرض سخا جوشد ازشراب

طبع کرم فسردهٔ دست تهی مباد

این است اگر سماجت ارباب احتیاج

غارت نصیب حسرت درد محبتم

دل آنقدرگریست که غم هم به سیل رفت

افسانه سازی شرر و برق تا به کی

یاران عبث به وهم تعلق فسرده اند

صبح از نفس دو مصرع برجسته خواند و رفت

خواهی نفس خیال کن و خواه گرد وهم

محویم و باعثی زتحیرپدید نیست

معنی چه وانماید از این لفظهای پوچ

در بزم عشق ، علم چه و معرفت کدام

در عالمی که یاد تو با ما مقابل است

بیدل ز جوش سبزه در این ره فتاده است