هرکس نمی شناسد آواز آشنا را

حیف است پست گیرید معراج پشت پا را

باورنمی توان داشت سگ نان دهد گدا را

برگ معاش ماکرد تقدیرخونبها را

زین خانه ها چه مقدار تنگی گرفت جا را

آخرهجوم مطلب شست ازعرق حیا را

صرف بهار ماکن رنگی زگل جدا را

گردون بی مروت برماگماشت ما را

پستی ست گر خجالت شبنم کند هوا را

رنگین نمی توان کرد زین بیشتر حنا را

صبح است با اجابت نامحرم دعا را

دستی گر نداری زحمت مده عصا را

ای تخم آدمیت بر سرگذار پا را

محراب کبر نتوان کردن قد دوتا را