به روی نسخهٔ هستی که نیست جز تب وتاب

گرآرزو شکنی می شود عمارت دل

دلیل غفلت ما نیست غیروحشت عمر

که می خورد غم ویرانی عمارت هوش

به جز شکستگی ام قبلهٔ نیازی نیست

درین چمن که گلش پرفشانی رنگست

ز موج، پرده به روی محیط نتوان بست

به حبیب ساخت هوس تا تلاش پیش نرفت

غم ثبات طرب زین بساط نتوان خورد

به فکر مزرع بیدل چرا نپردازی