حیرت دل گر نپردازد به ضبط کارها

عالمی بر وهم پیچیده ست مانند حباب

نیست زندانگاه امکان سنگ راه وحشتم

عندلیبان را ز شرم ناله ام مانند شمع

از خرام موج می چشم قدح داغ است و بس

موجهای این محیط آخرگهر خواهد شدن

بسکه درهرگل زمین ذوق تماشا خاک شد

فقر در هرجا غرور یأس سامان می کند

خواب راحت بستهٔ مژگان به هم آورد ن است

چون سحر سعی خروشم قابل اظهار نیست

بیدل این گلشن ز بس منظورحسن افتاده است