غباریم زحمتکش بادها

املها به دوش نفس بسته ایم

جهان ستم چون نیستان پر است

به هر دامی از آرزو دانه ای ست

برون آمدن نیست زین آب وگل

فسردن هم آسوده جان می کند

غنیمت شمارند پیغام هم

بد ونیک تاکی شماردکسی

چه خوب و چه زشت ازنظر رفته گیر

به پیری ستم کرد ضعف قوی

به صید نقب ازین بیش نشکافتیم

ز نقش قدم خاک ما غافل است

نوی بیدل از ساز امکان نرفت