132
غزل شمارهٔ ۲۸۱
ز چشم بی نگه بودم خراب آباد غارتها
چه لازم در دل دوزخ نشستن از شرارتها
سوادنامه هم کم نیست در منع صفای دل
به حیرانی مژه برداشتم کردم عمارتها
به ذوق کعبه مگذر ازطواف کلبهٔ مجنون
غبار معنی الفت مباشید از عبارتها
هجوم داغ عشقت کرد ایجاد سرشک من
زدل هرجا سویدا جوش زد دارد زیارتها
شکست برگ گل هم ازتبسم عالمی دارد
عرقریزی ست هرجاجمع می گرددحرارتها
به خاک خود تیمم ساحل امنی دگردارد
خم آورد ابروی ناز تو از بار اشارتها
به حسن خلق بیدل ناتوان در جنت آسودن
مشو چون زاهدان توفانی آب طهارتها